نحوه رسیدگی به حساب های شرکت به این طریق است که هیئت مدیره باید پس از انقضای سال مالی، صورت کلیه دارایی و دیون و تعهدات و ترازنامه و سود و زیان شرکت را طی گزارشی که گویای وضعیت عمومی آن باشد تنظیم نماید
و بیست روز قبل از تاریخ تشکیل مجمع عمومی عادی سالانه در اختیار بازرسان شرکت قرار دهد تا بررسی نمایند و به طور کلی از جمله مهم ترین اقداماتی که برای رسیدگی به حساب های شرکت انجام می گیرد موارد ذیل را می توان نام برد :
1- استهلاک اموال و هزینه ها و اندوخته لازم در ترازنامه هر چند که پس از محاسبه استهلاک و اندوخته ها سود قابل تقسیمی باقی نماند. یا اینکه سود اندک و ناچیز بوده و قابل تقسیم نباشد.
2- در صورتی که دارایی شرکت به هر علت و جهتی پایین آمده باشد باید در استهلاک منظور شود و برای جبران کاهش احتمالی سایر اقلام و دارایی و هزینه های احتمالی، ذخیره های لازم پیش بینی و منظور گردد.
3- تعهداتی که شرکت تضمین نموده است باید با قید مبلغ در ذیل ترازنامه آورده شود.
4- هزینه های تاسیس شرکت باید قبل از تقسیم سود مستهلک گردد.
5- هزینه هایی که برای افزایش سرمایه شرکت منظور گردیده است باید حداکثر تا پنج سال از تاریخی که این هزینه ها به عمل آمده است مسنهلک بشود.
6- هرگاه سهام جدیدی که در نتیجه افزایش سرمایه صادر می شود به قیمتی بیش از مبلغ اسمی فروخته شده باشد هزینه های افزایش سرمایه را از این اضافه ارزش می توان کسر نمود.
- سود شرکت و انواع آن
سود شرکت پس از کسر هزینه ها و مخارج لازم شرکت در طول یک سال محاسبه و به دست می آید و بر دو قسم می باشد .
1- سود خالص
2- سود قابل تقسیم
اول – سود خالص
به سودی گفته می شود که در هر سال مالی ( از اول فروردین تا آخر اسفند ماه ) پس از کسر کلیه هزینه ها و استهلاکات و ذخیره ها از درآمد شرکت باقی بماند که در چنین صورتی یعنی هرگاه شرکتی دارای سود خالصی بود، می توان زیان های وارده در سال های قبل را کسر کرد و معادل یک بیستم آنچه باقی مانده باشد به عنوان اندوخته های قانونی منظور نمود تا موقعی که اندوخته قانونی به میزان یک دهم سرمایه شرکت برسد. در این صورت کسر نمودن آن اختیاری است یعنی اگر مجمع عمومی لازم بداند می تواند باز هم کسر نماید . در غیر اینصورت چیزی به عنوان اندوخته قانونی کسر نخواهد شد. و در صورتیکه سرمایه شرکت افزایش یابد کسر یک بیستم یعنی اندوخته قانونی ادامه خواهد داشت تا موقعی که میزان آن از یک دهم سرمایه شرکت تجاوز نماید.
دوم – سود قابل تقسیم
سود خالص در حقیقت همان سودی است که در طول سال مالی به دست می آید و پس از کسر زیان های سال قبل و اندوخته های قانونی و اندوخته های اختیاری باقی بماند و چنین سودی بین صاحبان سهام به نسبت سرمایه و برابر اساسنامه تقسیم می شود که مرجع صلاحیتدار در مورد سود قابل تقسیم مجمع عمومی شرکت می باشد و می تواند در مورد تقسیم مبالغی از اندوخته قانونی تصمیم بگیرد. در این صورت به طور صریح باید تعیین شود که مبلغ مزبور از چه اندوخته هایی باید تقسیم شود. ( اندوخته قانونی یا اختیاری )
زیرا هر سودی که بدون رعایت قانون و در نظر گرفتن اساسنامه تقسیم شود موهوم بوده و اعتباری نخواهد داشت و پرداخت سود سهام پس از تصمیم مجمع عمومی ظرف مدت هشت ماه باید انجام شود. بعلاوه گاهی اوقات در اساسنامه ها پیش بینی می گردد که از سود خالص شرکت مبلغی به عنوان پاداش به هیئت مدیره پرداخت شود. زیرا اعضاء هیئت مدیره که در امر بهبود کیفیت کار شرکت ساعاتی از وقت خود را به طور غیرموظف صرف می نمایند مسنحق اجرت کار خود می باشند و به همین جهت برای این قبیل امور مبلغی به طور مقطوع و یا پاداش به آن ها داده می شود.
در این صورت هر گاه مبلغ مزبور به عنوان پاداش باشد در شرکت های سهامی عام نباید بیش از 5% سودی که در همان سال به صاحبان سهام پرداخت می شود باشد. همینطور سود منظور در شرکت های سهامی خاص از ده درصد سود صاحبان سهام نباید تجاوز نماید.
لازم به توضیح است که در مورد حساب های شرکت سهامی عام ، هیئت مدیره مکلف می باشند که هنگام تهیه لیست حساب های سود و زیان شرکت ، گزارش حسابداران رسمی را نیز ضمیمه نمایند و حسابداران باید تایید نمایند که کلیه مدارک و اسناد و دفاتر شرکت در اختیار آن ها قرار گرفته است تا به این ترتیب مشخص گردد که حساب و کتاب شرکت درست بوده و جای شبهه و خدشه و خللی وجود ندارد.
در صورت نیاز به هرگونه مشاوره می توانید با ما تماس حاصل فرمایید.
همواره آماده پاسخگویی به سوالات ثبتی شما عزیزان هستیم.