طبق ماده 94 قانون تجارت، شرکت بامسئولیت محدود چنین تعریف شده است : ” شرکت بامسئولیت محدود، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت، مسئول قروض و تعهدات شرکت است “.
به موجب ماده 95 قانون تجارت که مقرر می دارد : ” در اسم شرکت باید عبارت ( بامسئولیت محدود ) قید شود”. مثلاَ شرکت بامسئولیت محدود …. و اگر این جمله ذکر نشود شرکت مزبور در برابر اشخاص ثالث شرکت تضامنی محسوب و تابع مقررات آن خواهد بود.
همچنین اسم شرکت نباید متضمن اسم هیچ یک از شرکاء باشد والا شریکی که اسم او در اسم شرکت قید شده است، در مقابل اشخاص ثالث حکم شریک ضامن را خواهد داشت .
- اصول مهم در تشکیل شرکت بامسئولیت محدود
به موجب ماده 96 قانون تجارت که مقرر می دارد : ” شرکت بامسئولیت محدود وقتی نشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیرنقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد “. بنابراین در تشکیل شرکت بامسئولیت محدود دو اصل باید رعایت گردد :
1- شرکتنامه نوشته و امضاء شده باشد.
2- سرمایه تماماَ تادیه و پرداخت شده باشد.
اگر شرکتی دارای شرکتنامه نباشد اساس آن انجام نشده است و بدون آن باطل است. زیرا شرکتنامه که دلیل وقوع عقد شرکت و از مدارک ضروری تشکیل شرکت می باشد، مبین توافق و تراضی شرکاء و مشخص کننده میزان سرمایه و حصه هر یک از شرکاء است و بیش از هر امری باید تنظیم گردد. چنانچه در ماده 97 ق. ت می گوید ” در شرکتنامه باید صراحتاَ قید شده باشد که سهم الشرکه غیرنقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده است “.
ضمناُ در ماده 100 قانون تجارت چنین می گوید : ” هر شرکت با مسئولیت محدودی که برخلاف مواد 96 و 97 تشکیل شده باشد، باطل و از درجه اعتبار ساقط است. لیکن شرکاء در مقابل اشخاص ثالث حق استناد به این بطلان را ندارند. ”
یکی از جهات افتراق بین شرکت بامسئولیت محدود با شرکت سهامی در این است که : شرکت های سهامی ممکن است سی و پنج درصد سرمایه نقدی را تادیه و بقیه تعهد شود. در صورتی که در شرکت بامسئولیت محدود باید تمام سرمایه تادیه گردد، والا شرکت تشکیل نمی شود.
همچنین در ماده 96 ق. ت در مورد سرمایه مقرر داشته است که : ” شرکت بامسئولیت محدود وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیرنقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد “.
ضمناَ به موجب ماده 102 قانون تجارت که می گوید : سهم الشرکه شرکاء نمی تواند به شکل اوراق تجاری قابل انتقال اعم از با اسم یا بی اسم و غیره درآید. سهم الشرکه را نمی توان منتقل به غیر نمود؛ مگر با رضایت عده ای از شرکاء که حداقل سه ربع سرمایه متعلق به آن ها است و اکثریت عددی نیز داشته باشند.
در ضمن ، انتقال سهم الشرکه به عمل نخواهد آمد، مگر به موجب سند رسمی. زیرا برخلاف شرکت های سهامی که در سهام بی نام انتقال به صورت قبض و اقباض و در سهام بانام ثبت در دفتر شرکت به عمل می آید، در این شرکت ها حتماَ باید به موجب سند رسمی باشد والا انتقال قانونی نخواهد بود.
البته انتقال سهم الشرکه لازم نیست در دفتر اسناد رسمی ثبت شود تا رسمی شناخته شود، بلکه ثبت در اداره ثبت و قید در دفتر ثبت شرکت ها کافی و رسمی است.
جهت کسب اطلاعات بیشتر با ما تماس حاصل فرمایید.
مرکز تخصصی نیک ، با کادری متخصص و مجرب در زمینه های ثبت شرکت ، ثبت تغییرات شرکت، ثبت برند، ثبت طرح صنعتی، ثبت اختراع و .. خدمات خود را به صورت ویژه ارائه می نماید.