آورده شرکاء یعنی آن سرمایه ای که هر شریک برای تشکیل شرکت تجاری با خود به شرکت می آورد. آورده شرکاء اغلب به صورت پول است ، اما ممکن است این آورده در مواردی به صورت غیرپولی و غیرنقدی باشد. اما به عنوان یک ضابطه کلی باید به این امر توجه داشت که اگر آورده شرکاء غیرنقد باشد، باید قابلیت تحویل و تسلیم را داشته باشد. آورده شرکاء می تواند اعم از موارد ذیل باشد :
1- پول که همان آورده نقد است.
2- عین اموال منقول و غیرمنقول البته در صورتی که قابل نقل و انتقال باشند و حقوق اشخاص ثالث نسبت بدان ها تعلق نگرفته باشد، برای مثال اگر مال در رهن شخص ثالثی باشد، نمی توان آن را به عنوان آورده به شرکت آورد. همچنین است مال موقوفه که نمی تواند به عنوان آورده یکی از شرکاء تلقی گردد.
3- منفعت : اگر منافع مالی قابل تعیین باشند، آوردن منافع به عنوان آورده به شرکت بلامانع است.
4- سرقفلی از آن رو که قابلیت تقویم را دارا هستند، و مال محسوب می شوند می توانند به عنوان آورده شرکاء به شرکت تجاری مورد استقاده قرار گیرند.
5- گواهی نامه حق اختراع و همچنین گواهی نامه ثبت طرح صنعتی می تواند به عنوان آورده واقع شود چرا که قابلیت نقل و انتقال دارند.
6- اسم تجاری می تواند به عنوان آورده قرار گیرد چرا که قابلیت نقل و انتقال دارد.
تردید است که آیا موارد ذیل می توانند به عنوان آورده شرکاء در شرکت تجاری مورد استفاده قرار گیرند یا خیر ؟ جواب منفی است. دلیل این پاسخ در تمام آن موارد آن است که موارد ذیل قابلیت تقویم ندارند و اگر قابل تقویم باشند قابل تسلیم نیستند.
1- طلب : طلب قابلیت نقل و انتقال را دارد ، اما از آن رو که ممکن است وصول نگردد و حقوق اشخاص ثالثی که با شرکت وارد معامله شده اند، به خطر می افتد. از همین رو به عنوان آورده شرکاء پذیرفته نمی شود.
2- کار : در برخی از اقسام شرکت های مدنی مانند مضاربه و مزارعه و مساقات، آورده یکی از شرکاء ، کار او می باشد اما در شرکت تجاری به دلیل لزوم قابلیت تعیین و تسلیم آورده هر شریک و همچنین حفظ حقوق شرکاء نمی توان کار را به عنوان آورده شرکاء تلقی نمود.
3- شهرت و اعتبار تجاری : این مورد نیز قابلیت تسلیم ندارد و حقوق اشخاص ثالثی را که با شرکت وارد معامله می شوند، در خطر می اندازد.
4- هنر و تخصص : این مورد نیز قابلیت تسلیم ندارد و حقوق اشخاص ثالثی را که با شرکت وارد معامله می شوند، در خطر می اندازد.
- معین بودن آورده و تقویم آن
چگونگی تعیین آورده، مبتنی بر ملاک های عرفی است. در مورد آورده های نقدی، ذکر مبلغ کافی است اما برای تعیین آورده های غیرنقدی ذکر اوصاف دیگری ضرورت دارد. مثلاَ در فرضی که آورده از نوع منفعت است، باید همانند تعیین مورد اجاره در عقد اجاره به تعیین آن مبادرت نمود. بنابراین عدم ذکر مدت در مورد منفعت ، به منزله مجهول بودن آورده و از موجبات بطلان قرارداد است.
- تقویم آورده های غیرنقدی
چنانچه صرفاَ تنظیم روابط میان شرکا و رهایی آنان از غرر مورد نظر باشد، تعیین آورده برای انعقاد قرارداد شرکت تجاری کافی است و تقویم آورده های غیرنقدی را می توان به تاخیر انداخت اما حفظ حقوق اشخاص ثالث موجب شده است که قانون گذاران تقویم آورده را از شرایط ایجاد شرکت دانسته و راجع به آن حساس باشند زیرا در بسیاری از معاملات، آگاهی به میزان حقیقی استطاعت طرف معامله دارای اهمیت است و عدم تقویم و یا تقویم نادرست آورده غیرنقدی، مانع از تحقق این مقصود است.
احکام قانونی متعددی، ضرورت تقویم آورده غیرنقدی را به عنوان شرط ایجاد شرکت تجاری تایید می کند از جمله ماده 76 لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت در مورد شرکت سهامی عام مقرر می دارد :
” هرگاه یک یا چند نفر از موسسین آورده غیرنقد داشته باشند موسسین باید قبل از اقدام به دعوت مجمع عمومی موسس نظر کتبی کارشناس رسمی دادگستری را در مورد ارزیابی آورده های غیرنقد جلب و آن را جزء گزارش اقدامات خود در اختیار مجمع عمومی موسس بگذارند … ”
ماده 82 همان قانون نیز در مورد شرکت سهامی خاص مقرر می دارد :
” در شرکت های سهامی خاص تشکیل مجمع عمومی موسس الزامی نیست لیکن جلب نظر کارشناس مذکور در ماده 76 این قانون ضروری است و نمی توان آورده های غیرنقد را به مبلغی بیش از ارزیابی کارشناس قبول نمود “.
در قانون تجارت نیز احکام صریحی در این زمینه وجود دارد . از جمله می توان به ماده 96 اشاره نمود :
” شرکت بامسئولیت محدود وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیرنقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد “.
در صورت نیاز به هرگونه مشاوره با ما تماس حاصل فرمایید.
همکاران ما در ثبت شرکت نیک ، با افتخار در خدمت شما خواهند بود.